Það er erfitt að vera ég

Tók þétta æfingu í gær eftir vinnu, 45 mínútur í cardio og lyfti svo hraðhring á eftir þar sem ég tók vel þungt og hvíldi ekki á milli. Þetta var ógurlega erfitt og því eins gott að ég er í svona góðu formi og ægilega sterk að auki, því meðalmaður (kona) væri löngu liðinn útaf, slík voru tilþrifin. Ansi var nú margt í Spönginni seinnipartinn í gær og eins og alltaf fékk Spretturinn ómælda athygli sökum fegurðar og útgeislunar. Maður er svosem öllu vanur en þetta getur stundum verið þreytandi þegar maður er að reyna að einbeita sér að æfingunni. Þegar fólk ræður ekki við aðdáunarstunur og gláp er lítið við því að gera en þessir venjulegu verða að skilja að stundum þarf flotta fólkið bara smá breik til að sinna sínu. Sumir segja að ég sé of upptekin af eigin fegurð og glæsileika en það er bara ekki rétt. Það er mest annað fólk sem er upptekið af því, helst þá ljóta fólkið sem hefur litla aðra gleði í lífinu. Enda veit ég að sá sem fann upp orðatiltækið “fegurðin kemur innan frá” var mjög ljótur og óaðlaðandi svo það er ekki hægt að taka mark á því.

Hittingur mikill verður í Fannafoldinni í kvöld og þá er eins gott að hafa eitthvað gómsætt og huggulegt sem þessar stórfenglegu konur geta tínt í sig og var slíkur unaður undirbúinn í gærkveldi þar sem Spretturinn sauð saman dýrindisveitingar að hætti hússins. Ég er nánast orðlaus yfir eigin ágæti í eldhúsinu. Alltaf er ég samt jafn furðulostinn yfir því að það skuli vera hægt að safna saman svo mörgum yndisfögrum og elegant konum á einn stað. Allar eigum við það reyndar sameiginlegt að vera utan að landi, nánar tiltekið SigloCity, og ef ég vissi ekki betur þá hefði ég haldið að það væri bara tölfræðilega ómögulegt að svo mörg glæsikvendi kæmu frá einum og sama staðnum. Ókosturinn er hins vegar sá að undanfarin 10-20 ár hefur fólksfjölda farið snarfækkandi í þessari annars fínu borg norðan heiða og vísindalegar rannsóknir styðja þá niðurstöðu okkar að bæjarbúar hafa hreinlega gefist upp á lífinu eftir brottflutning kynþokkafyllstu kvenna bæjarins í stórum stíl. Örlítil aðlögun átti sér þó stað þar sem við fluttum ekki allar á sama tíma og var það að beiðni bæjarráðs sem biðlaði til manngæsku okkar. Nú virðist sem fólk hafi misst löngun til að hrúga niður börnum og eru æfingar þar af lútandi einnig á undanhaldi. Venjulega fólkið, a.k.a. flestir bæjarbúar, sem varð eftir hefur einfaldlega gefist upp eftir að gleðin í lífi þess yfirgaf það miskunnarlaust. Það bjargar því sem bjargað verður að örfáir ættingjar okkar auðmjúka hóps urðu eftir og reyna nú af mætti að halda uppi fegurðar- og gleðistuðli bæjarbúa mið misgóðum árangri þó.

Sprettur fagri