Losnaði aðeins um ritstífluna.....

Renndi í Spöngina í gær og tók kroppinn í gegn með ógurlegum æfingum. Þar var nú líka aldeilis margt um manninn eins og alltaf er á þessum tíma dagsins. Ég byrjaði á að skella mér á brettið og fletta milli sjónvarpsstöðva þar til ég lenti á einni menningarstöðinni sem hentaði mínum hlaupahraða. Stuttu síðar kom mér við hlið kona, sem væri ekki í frásögur færandi nema að það truflaði mig svolítið hvað hún var ófríð vesalingurinn. Ég get ekki skilið af hverju ekki er hægt að takmarka aðgang svona sjónmengunar og leyfa þessu fólki til dæmis að koma á vissum tímum sólarhrings, milli 9 og 11 fyrir hádegi myndi til dæmis henta mér ágætlega. Ekki nóg með að þetta hafi truflað mig á hlaupunum, þurfti þá ekki brjótast út ægileg svitalykt af þessu svokallaða sköpunarverki almættisins sem hljóp mér við hlið. Guð minn góður, eins og það hafi ekki verið nóg að trufla þessi tvö ubernæmu skynfæri mín svona hrottalega, nei nei.....svitin rann eins og frussandi stórfljót og fór svo að skvettast í allar áttir. Þá fékk maður sko nóg, enda búið að misbjóða fegurðar- og lyktarskyni mínu svo svakalega að mér lá við yfirliði. Færði mig því yfir á crosstrainer og kláraði mitt cardio þar, í friði fyrir ófríðu og illa lyktandi fólki sem kann ekki mannasiði.

Um helgina síðustu skruppum við Folinn á ball sem var haldið á Nordica, þ.e. stjórn Siglfirðingafélagsins hélt þar árshátíð fyrir “gamla” Siglfirðinga nær og fjær. Ég hef aldrei orðið svo fræg að mæta á slíka samkomu þar sem ég hef alltaf haldið það vera meira fyrir gamla fólkið sem er flutt úr firðinum í borgina og þarf að hitta aðra gamlingja annað slagið svona til að rifja upp gamla og góða tíma þegar öll dýrin í skóginum voru vinir og ekkert verið að rífast í litlu þjóðinni okkar útaf 9 hvalakvikindum sem eru víst of tilfinninganæmir og gáfaðir til að vera étnir, svona til dæmis. Anyway, við Folinn ákváðum að skella okkur á seinni hlutann, þ.e. ballið, þar sem glæsikvendaklúbbur Sprettsins ásamt mökum og fleiri jafnöldrum ætluðu að mæta og taka tryllta dansa við undirspil Bogomil Font og miljónamæringanna. Kom í ljós að meirihlutinn var nú bara fólk á besta aldri, eða 25-40 ára og gamlar frænkur og ellilífeyrisþegar í minnihluta, enda sjálfsagt að hafa aldurstakmark á svona skemmtanir. Við skemmtum okkur og öðrum alveg ægilega vel og dönsuðum þar til hljómsveitin söng sitt síðasta. Merkilegt samt hvað ég og mín fjölskylda, sem og vinir, vorum langflottust, en maður er svosem orðin löngu vanur slíku og kippir sér ekki upp við lofræður og hylli almúgans, ónei.

Fjölskyldan borðaði kvöldverð fyrir framan sjónvarpið í gær þar sem stórleikur Barcelona og Chelsea var sýndur á matmálstíma og ekki gátum við misst af slíkum stórleik. Maður varð að halda með Barcelona þar sem Eiður var að spila (einhver dulin þjóðarrembingur) en þar sem Chelsea er mitt lið í ensku deildinni voru blendnar tilfinningar sem leituðu á Sprettinn þegar úrslitin voru kunn, 1-0 fyrir Chelsea. Það þykir nú samt ekkert sérstaklega flott að halda með Chelsea í enska boltanum þar sem liðið er byggt upp af rússneskum billjónamæringi með mafíutengsl, but who cares.....Go Chelsea J.

Kveð að sinni
Sprettur